இரானில் தோற்ற அமெரிக்கா: ஜிம்மி கார்ட்டர் வருந்திய சோகக் கதை

ஒரு காலத்தில் அமெரிக்காவிற்கும் இரானுக்கும் இடையே ஆழமான நட்பு இருந்தது. இரானில் இஸ்லாமிய புரட்சிக்குப் பின்னர் 1979 ஜனவரி 16 ஆம் தேதி அந்த நாட்டின் (ஷா) மன்னர் தனது நாட்டை விட்டு வெளியேறினார். பல ஆண்டுகள் பிரான்சில் நாடு கடந்து வாழ்ந்து வந்த ஆயதுல்லா அலீ காமனேயி நாடு திரும்பினார்.

உலக நாடுகளில் ஒவ்வொரு இடமாக மாறிக்கொண்டிருந்த இரானின் ஷா, புற்றுநோய் சிகிச்சைக்காக அமெரிக்கா வர அமெரிக்க அதிபர் ஜிம்மி கார்ட்டர் 1979 அக்டோபர் 22 ஆம் தேதி, அனுமதி வழங்கினார்.

நவம்பர் 2 ஆம் தேதி, தெஹ்ரான் நேரப்படி, காலை பத்து மணியளவில், அமெரிக்க தூதரக அரசியல் அதிகாரி எலிசபெத் ஆன் ஸ்விஃப்ட் வாஷிங்டன் டி.சி.யில் உள்ள அமெரிக்க வெளியுறவுத்துறையின் செயல்பாட்டு மையத்திற்கு ஒரு அவசர தொலைபேசி அழைப்பை செய்தார்.

“இரானியர்களின் ஒரு பெரிய கூட்டம், அமெரிக்க தூதரக சுவரை ஏறிக்கடந்து வளாகத்திற்குள் நுழைந்துள்ளது” என்ற செய்தியை தெரிவிக்கவே இந்த அழைப்பு.

‘தூதரகத்தை எந்த நேரத்திலும் கூட்டம் ஆக்கிரமிக்க கூடும் . எனவே ஊழியர்கள் அனைத்து ரகசிய ஆவணங்களையும் எரிக்கத் தொடங்கியுள்ளனர்.’ என்று அவர் மேலும் தெரிவித்தார். மதிய வாக்கில் இரானியர்கள், தூதரகத்தின் முதல் தளத்திற்கு தீ வைத்தனர். இதனால் அனைத்து ஊழியர்களும் அச்சத்துடன் வெளியே வருவார்கள் என்பதே அவர்களின் திட்டம்.

பன்னிரண்டு மணி இருபது நிமிடம் ஆனபோது, தூதரக ஊழியர்கள் பிரதான வாயிலைத் திறக்க வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட்டது. அமெரிக்க வெளியுறவுத்துறையுடன் தொடர்ந்து தொடர்பு கொண்டிருந்த ஸ்விஃப்ட்டின் கடைசி வார்த்தைகள் ‘ வீ ஆர் கோயிங் டவுன்’.

சிறிது நேரத்திற்குப் பிறகு, கண்கள் கட்டப்பட்டு, முதுகிற்குப்பின்னால் கைகள் கட்டப்பட்ட நிலையில் அமெரிக்க ராஜீய அதிகாரிகள், ஆயிரக்கணக்கான மக்களுக்கு முன்னால் அணிவகுத்து அழைத்துச் செல்லப்பட்ட அதிர்ச்சியூட்டும் காட்சியை, உலகம் கண்டது.

அமெரிக்க அதிபர் ஜிம்மி கார்ட்டர் 53 அமெரிக்க பிணைக்கைதிகளை விடுவிக்க எல்லா முயற்சிகளையும் மேற்கொண்டார். ஆனால் அவருக்கு வெற்றி கிடைக்கவில்லை.

ஜிம்மி கார்ட்டர் தனது சுயசரிதையான ‘எ ஃபுல் லைஃப் ரிஃப்ளெக்‌ஷன் அட் நைட்டி’ இல், “பிணைக் கைதிகள் யாருக்காவது தீங்கு ஏற்பட்டால் வெளி உலகத்துடனான இரானின் தொடர்பை முடிவுக்குக் கொண்டு வருவேன் என்று நான் ஆயதுல்லாவை எச்சரித்தேன். இரான், ஒரு பிணைக்கைதியைக் கொல்லத் துணிந்தாலும், அமெரிக்கா இரானைத் தாக்கும் என்று உறுதிபடக்கூறினேன்,” என்று எழுதியுள்ளார்.

“அவர் எனது எச்சரிக்கையை தீவிரமாக எடுத்துக் கொண்டார். அமெரிக்க பிணைக்கைதிகளை கவனித்துக்கொள்வதில் மிகுந்த கவனம் செலுத்தினார். ஒரு பிணைக்கைதியின் கைகளில் முடக்குவாதம் ஏற்பட்டபோது, இரானியர்கள் உடனடியாக அவரை விடுவித்தனர்.”

எல்லா பிணைக்கைதிகளையும் விடுவிப்பதற்கான அனைத்து முயற்சிகளும் தோல்வியடைந்தபோது, அவர்களை விடுவிக்க கார்ட்டர் ராணுவ வழியை தேர்ந்தெடுத்தார். இந்த நடவடிக்கைக்கு ‘அறுவை சிகிச்சை ஈகிள் க்ளா’ என்று பெயரிடப்பட்டது.

‘கர்னல் சார்லி பெக்வித் இந்த நடவ்டிக்கையின் தலைவராக நியமிக்கப்பட்டார். இந்த ராணுவ நடவடிக்கையின் ஒரு உறுப்பினரான வேட் இஷிமோதோ ஒரு நேர்காணலில், ‘இந்த நடவடிக்கை வெற்றிபெறும் என்ற நம்பிக்கை எனக்கு அவ்வளவாக இருக்கவில்லை. ஆனால் நான் அதை வெளியே சொல்லவில்லை. ஏனென்றால் அமெரிக்க அதிபர் உங்களிடம் ‘போ’ என்று சொல்லும்போது நாம் போகத்தான் செய்வோம்; என்று குறிப்பிட்டார்.

இரவின் இருளில், ஹெர்குலிஸ் விமானம் இரானிய பாலைவனத்தில் தரையிறக்கப்பட்டது

1980 ஏப்ரல் 24 அன்று, அமெரிக்க விமானப்படையின் சி -130 ஹெர்குலிஸ் விமானம் ஓமானின் மேசிரா தீவில் இருந்து புறப்பட்டது. இந்த விமானத்திற்கு கருப்பு வண்ணம் பூசப்பட்டது. இதன் காரணமாக காரிருளில், கடலின் கருப்பு நீருக்கு மேலே அது பறப்பதை யாருமே காணவில்லை.

மார்க் பவுடன் தனது ‘கெஸ்ட்ஸ் ஆஃப் தி அயதுல்லா ‘ என்ற புத்தகத்தில் எழுதுகிறார், “விமான விளக்குகள் எதுவும் எரியவில்லை. அமெரிக்க ராணுவத்தின் உள்ளே, 74 கடற்படையினர் விமானத்தின் தரையில் அமர்ந்திருந்தனர்.

விமானத்தின் 11 பேர் கொண்ட குழுவினருக்கு மட்டுமே உட்கார இடங்கள் வழங்கப்பட்டன. விமானத்தில் வீரர்களைத் தவிர, ஒரு ஜீப், ஐந்து மோட்டார் மிதிவண்டிகள், கனரக அலுமினியத்தின் ஐந்து பெரிய ஷீட்களும் இருந்தன. இரானிய ரேடாரால் கண்டுபிடிக்க முடியாதபடி விமானம் 250 அடி உயரத்தில் பறந்து இரான் கடற்கரையை கடந்தது. விமானம் கடற்கரையைத் தாண்டியவுடன் 5000 அடி உயரத்தை எட்டியது.

ஒவ்வொரு வீரரிடமும் பத்தாயிரம் டாலர் மதிப்புள்ள இரானிய ரியால்கள் இருந்தன

ஒரு மணி நேரம் கழித்து, மேலும் மூன்று சி 130 விமானங்கள் அதே இடத்திலிருந்து பறந்தன. ஒரு விமானத்தில், பெக்வித்தின் துருப்புக்களின் மீதமுள்ள வீரர்கள் ஏறினர். மொத்த வீரர்களின் எண்ணிக்கை இப்போது 132 ஆக உயர்ந்தது. மீதமுள்ள நான்கு விமானங்களில் ரப்பர் பலூன்களில் 18000 கேலன் எரிபொருள் நிரப்பப்பட்டிருந்தது.”

ஜஸ்டின் வில்லியம்சன் தனது ‘அறுவை சிகிச்சை ஈகிள் க்ளா தி டிஸாஸ்ட்ரஸ் பிட் டு எண்ட் தி இரான் ஹோஸ்டேஜ் க்ரைஸிஸ்’ என்ற புத்தகத்தில் இவ்வாறு எழுதியுள்ளார்.

“ஒவ்வொரு வீரருக்கும் போலி பாஸ்போர்ட் மற்றும் விசா வழங்கப்பட்டது. ஏனென்றால், நடவடிக்கை தோல்வியுற்றால், இவர்கள் சொந்தமாக இரானிலிருந்து வெளியேற முடியும். இந்த வீரர்கள் வேண்டுமென்றே தங்கள் சீருடையை அணியவில்லை. அவர்களில் பெரும்பாலானோர், நீண்ட முடியும் தாடியும் வைத்திருந்தனர். அவர்கள் நீல நிற ஜீன்ஸ் மீது காக்கி அல்லது கருப்பு சட்டை அணிந்திருந்தனர்.

சட்டைக்கு மேலே அவர்கள் கருப்பு ஜாக்கெட் அணிந்திருந்தனர். அதில் ஒரு சிறிய அமெரிக்க கொடி பொறிக்கப்பட்டிந்தது. அது கருப்பு எலெக்ட்ரிக் டேப்பால் மறைக்கப்பட்டிருந்தது. நடவடிக்கை வெற்றி அடைந்ததும் கொடி தெரியும் வகையில் டேப்பை அகற்றுமாறு அவர்களுக்கு உத்தரவிடப்பட்டது. ஒவ்வொரு வீரருக்கும், ஒரு தேர் -15 ரக துப்பாக்கி மற்றும் ஒரு .45 கேலிபர் எம் 1911 ரக கைத்துப்பாக்கியும் வழங்கப்பட்டது.

அவர்கள் ஒவ்வொருவரும் கெல்லர் கவச உடை, ஒரு கத்தி, போல்ட்கட்டர், மக்கள் விரும்பத்தக்கதுக், உணவுப்பொருட்கள் மற்றும் பத்தாயிரம் அமெரிக்க டாலர்கள் மதிப்பிலான இரானிய ரியால் வைத்திருந்தனர்.”

இரண்டு முன்னாள் இரானிய ஜெனரல்கள், ஆறு இரானிய டிரக் டிரைவர்கள் மற்றும் பாரசீக மொழி பேசும் ஏழு அமெரிக்க ஓட்டுநர்களும் இந்த அணியில் சேர்க்கப்பட்டனர்.

ஹெர்குலிஸ் விமானம் இரவு 10.45 மணிக்கு நிலையான இடத்தில் மிகவும் வசதியாக தரையிறங்கியது. அமெரிக்கப் படையின் தளபதி லோகன் ஃபித், வீசும் தூசியைத் தவிர்ப்பதற்காக தனது கண்கள் மீது கைகளை வைக்க முயன்றார். அப்போது வலதுபுறத்திலிருந்து ஒரு பஸ் தன்னை நோக்கி வருவதை அவர் பார்த்தார்.

அந்த பஸ் மீது சாமான்கள் ஏற்றப்பட்டிருந்தது. 44 பயணிகள் பஸ்ஸில் அமர்ந்திருந்தனர். அமெரிக்க வீரர்கள் பஸ் முன் 40 மிமீ கையெறி குண்டை வீசி அதன் முன் வலதுபக்க டயரை பஞ்சர் செய்தனர். பஸ் நின்றவுடன் பயணிகள் அனைவரும் கீழே இறக்கப்பட்டனர். சில நிமிடங்களுக்குப் பிறகு, ஒரு எரிபொருள் டேங்கர் தன்னை நோக்கி வருவதைக் கண்டார். கூச்சலிட்டபோதும் டேங்கர் நிறுத்தப்படாதபோது, தன் தோள்பட்டைக்கு மேலே ராக்கெட்டை வைத்து அதை டேங்கரை நோக்கி ஏவினார்.

இதன் காரணமாக டேங்கரில் அமர்ந்திருந்த ஒருவர் கொல்லப்பட்டார். ஆனால் டிரைவர் டேங்கரில் இருந்து வெளியேறி தப்பித்து ஓடிவிட்டார். ராக்கெட் டேங்கரைத் தாக்கியவுடன், அதில் நிரப்பப்பட்ட 3000 கேலன் எரிபொருள் தீப்பிடித்தது. இரவில் சூரியன் உதித்தது போல அது இருந்தது.

மறுபுறம், இரானிய கடற்கரைக்கு 58 கிலோமீட்டர் தெற்கே நின்றுகொண்டிருந்த அமெரிக்க விமானம் தாங்கி கப்பலான யுஎஸ்எஸ் நிமிட்ஸிலிருந்து, லெப்டினன்ட் கர்னல் எட்வர்ட் சீஃபர்ட் தலைமையில் எட்டு உலங்கூர்திகள், புறப்பட்டன. அவை சபாஹருக்கு மேற்கே அறுபது மைல் தொலைவில் வெறும் 200 அடி உயரத்தில் பறந்து, இரானிய வான் எல்லையை கடந்தன.

இரானுக்குள் நுழைந்தபிறகு 140 கி.மீ கடந்ததுமே, புளூபேர்ட் 6-இன் இயந்திரத்தில் கோளாறு தொடங்கியது. இறக்கைகளின் ஆய்வுக்கான எச்சரிக்கை விளக்கு எரிந்தவுடன், ஹெலிகாப்டரின் இறக்கைகளில், ப்ரஷரைஸ்ட் நைட்ரஜன் கசிந்து கொண்டிருப்பது கண்டறியப்பட்டது. உலங்கூர்தி விபத்துக்குள்ளாகும் அபாயத்தை இது அதிகரித்தது.

புளூபேர்ட் -6 ஐ இரானிய மண்ணில் தரையிறக்க வேண்டியதாயிற்று. அதன் பின்னால் வந்த புளூபேர்ட் -8 ம் தரையிறங்கியது. ப்ளூபேர்ட் -6 இல் இருந்த வீரர்கள் புளூபேர்ட் -8 இல் ஏறிக்கொண்டபிறகு, அது தனது இலக்கை நோக்கி பறக்கத்தொடங்கியது. மார்க் பவுடன் தனது ‘கெஸ்ட்ஸ் ஆஃப் அயதுல்லா’ புத்தகத்தில் எழுதுகிறார், ‘இரானிய எல்லைக்குள் 200 கிலோமீட்டர் தொலைவில் பறக்கும் ஏழு உலங்கூர்திகளும் தங்களுக்கு முன்னால் டால்கம் பவுடரால் ஆன உயரமான சுவர் போல ஒன்றைக்கண்டன.

இது பாரசீக மொழியில் ‘ஹூபுப்’ என்று அழைக்கப்படுகிறது. சீஃபர்ட் , தனது உலங்கூர்தியை இந்த சுவருக்குள் கொண்டு சென்றார். உள்ளே நுழைந்த பிறகு பற்களுக்கு இடையே தூசித் துகள்களை அவர் உணர்ந்தபோது, காற்றில் நின்றுகொண்டிருந்த தூசி சுவருக்குள் தான் வந்திருப்பதை உணர்ந்தார்.

திடீரென்று ஹெலிகாப்டருக்குள் வெப்பநிலை 100 டிகிரிக்கு உயர்ந்தது. சிறிது நேரத்தில், இந்த தூசி திடீரென வந்ததைப் போலவே மறைந்துவிட்டது. ‘

மற்றொரு பெரிய ‘ஹூபுப்’அவருக்காக 50 மைல் முன்னால் காத்திருக்கிறது என்று சீஃபர்ட்டுக்கு தெரியாது. இந்த முறை தூசி முன்பை விட தடிமனாக இருந்தது. சுமார் 100 கி.மீ பரப்பளவில் பரவியிருந்தது. ஜஸ்டின் வில்லியம்சன் எழுதுகிறார், “இரவு பார்வை கண்ணாடிகளை அணிந்திருந்தாலும், உலங்கூர்திகளின் குழு உறுப்பினர்களுக்கு எதுவுமே புலப்படவில்லை.

தங்களுடன் வந்துகொண்டிருந்த உலங்கூர்திகளே அவர்களுக்கு தென்படவில்லை. விமானிகள் ஒருவருக்கொருவர் வானொலியில் பேச முடியாததால், அவர்கள் இருக்கும் நிலையை தெரிந்துகொள்ள முடியவில்லை. அப்போது கர்னல் சக் பிட்மேனின் தலைமையில் பறந்துகொண்டிருந்த புளூபேர்ட் -5 இன் ‘எலெக்ட்ரிகல் சிஸ்டம்’ பழுதடைந்தது.

உலங்கூர்தி மேலே செல்ல முயன்றது. ஆனால் ஹூபுப் அதை அனுமதிக்கவில்லை. விபத்து ஏற்படும் அபாயத்தைத் தவிர்ப்பதற்காக, அவர் தனது உலங்கூர்தியை புறப்பட்ட இடமான நிமிட்ஸ் கப்பலை நோக்கி திருப்பினார். அவர் இன்னும் 25 கிலோமீட்டர் தூரம் சென்றிருந்தால், அவருக்கு தெளிவான வானம் கிடைத்திருக்கும் என்று அவரால் ஊகிக்க முடியவில்லை.”

மீதமுள்ள உலங்கூர்திகள் எட்டாயிரம் அடி உயரத்தை எட்டியபோது, அவை தூசி மேகங்களால் சூழப்பட்டதால் திடீரென உலங்கூர்திகளுக்குள் வெப்பநிலை மிகவும் குளிராக மாறியது. சி -130 விமானங்களில் சென்ற வீரர்கள் உலங்கூர்திகள் தரையிறங்க காத்திருந்தனர். விடியற்காலை நெருங்க நெருங்க, அவர்களின் இதயத் துடிப்பு அதிகரித்துக் கொண்டிருந்தது.

ஒரு மணிக்கு சில நிமிடங்களுக்கு முன்பு உலங்கூர்திகளின் சத்தம் கேட்டபோது அவர்களின் போன உயிர் திரும்ப வந்தது. மேலே இருந்து எரியும் டேங்கரை சீஃபர்ட் கண்டார். சி -130 விபத்துக்குள்ளாகிவிட்டது என்று அவர் நினைத்தார். அவர் முழு பகுதியையும் சுற்றிப்பார்த்தபோது நான்கு சி-130 விமானங்களும் கீழே பாதுகாப்பாக நிற்பதைக் கண்டார்.

தரை இறங்கியவுடன் உலங்கூர்திகளில் எரிபொருள் நிரப்பத் தொடங்கினர். இப்போது ஆறு உலங்கூர்திகள் உட்பட பத்து விமானங்கள் இரானிய பாலைவனத்தில் நின்று கொண்டிருந்தன. காதுகளை துளைக்கும் சத்தம், இருள் மற்றும் பறக்கும் மணல் ஆகியவை ஒரு விசித்திரமான சூழ்நிலையை உருவாக்கிக்கொண்டிருந்தன. அங்கு ஒரு கட்டளை மையமும் இல்லை, வீரர்கள் சீருடை அணியாததால், யார் பொறுப்பில் இருக்கிறார்கள் என்பது தெரியவில்லை. பின்னர் திடீரென்று ஒரு உலங்கூர்தி ப்ளூபேர்டு -2 இன் இறக்கைகள், சுற்றுவதை நிறுத்திவிட்டன.

கர்னல் ஜேம்ஸ் கீலி ஹெலிகாப்டரின் விமானிகளிடம் பேசியபோது, உலங்கூர்தி இனி பறக்க முடியாத நிலையில் இருப்பதாக அவரிடம் தெரிவிக்கப்பட்டது. கர்னல் ஜேம்ஸ் கீலி, ஜான் ராபர்ட்ஸ் எடிசனுடன் இணைந்து ‘தி கட்ஸ் டு ட்ரை’ என்ற புத்தகத்தை எழுதினார். “ஹைட்ராலிக் அமைப்பில் பழுது காரணமாக உலங்கூர்தி பாதுகாப்பற்றதாகிவிட்டது . ஆனால் விமானி அதை பறக்கவைக்க முயற்சிக்கவேண்டும் என்று பெக்வித் விரும்பினார். ஆனால் நான் அதற்கு செவிசாய்க்கவில்லை,” என்று அதில் அவர் குறிப்பிட்டுள்ளார்.

“இப்போது ஐந்து உலங்கூர்திகள் மட்டுமே மிஞ்சியுள்ளன. ஆறு உலங்கூர்திகளுக்கு குறைவாக இருந்தால், நடவடிக்கையை முன்னெடுத்துச் செல்லக்கூடாது என்று முன்கூட்டியே முடிவு செய்யப்பட்டிருந்தது. ஜெனரல் ஜேம்ஸ் வாட் வாஷிங்டனுக்கு இந்த மோசமான செய்தியைக் கொடுத்தபோது, அங்கே அமர்ந்திருந்த ஜெனரல் ஜோன்ஸால் இதை நம்பமுடியவில்லை. அதிபர் கார்டரும் அவரது பாதுகாப்பு ஆலோசகரான பிரிஜென்ஸ்கியும் இதை அறிந்ததும், ஐந்து உலங்கூர்திகள் மட்டுமே வைத்துக்கொண்டு இந்த நடவடிக்கையை தொடர முடியுமா என்று கேட்டனர்.”

ஜஸ்டின் வில்லியம்சன் எழுதுகிறார், ‘இந்த நிகழ்வில் கலந்து கொண்ட பெக்வித், இந்த விஷயத்தில் ஏன் இவ்வளவு பேச்சு நடத்தப்படுகிறது என்று கோபப்பட்டார். ஆறு உலங்கூர்திகள் இல்லாமல் இந்த நடவடிக்கையை முன்னோக்கி கொண்டு செல்ல முடியாது என்று அவர் மூன்று மாதங்களுக்கு முன்பே ஜெனரல் வாட்டிற்கு தெளிவுபடுத்தியிருந்தார். இறுதியில், பெக்வித், ‘நோ வே’ என்று உறுதிபடக்கூற வேண்டி வந்தது.

நாம் ஐந்து உலங்கூர்திகளுடன் சென்றால், தெஹ்ரானிலேயே இருபது பிணைக்கைதிகளை விட்டுவிட வேண்டியிருக்கும். நாங்கள் யார்யாரை விட்டு வரவேண்டும் என்று நீங்களே சொல்லுங்கள்?என்று அவர் கேட்டார்.”

இறுதியாக, ஜெனரல் ஜோன்ஸ் தயக்கத்துடன் ஜெனரல் வாட்டிடம்,” நடவடிக்கையை முடிவுக்கு கொண்டுவருவதற்கான உங்கள் முடிவை நாங்கள் ஏற்றுக்கொள்கிறோம் “என்று கூறினார்.

பின்னர் மற்றொரு விபத்து நடந்தது. பறக்க முயன்ற ஹெலிகாப்டரின் இறக்கை கீழே நின்று கொண்டிருந்த விமானத்தில் மோதியது. டெல்டாவில் இருந்த சார்ஜென்ட் மைக் வைனிங், ஜஸ்டின் வில்லியம்சனிடம், “நான் ஒரு பெரிய சத்தத்தை கேட்டேன். சாப்பர் முதலில் விமானத்தின் என்ஜின் ஒன்று மற்றும் இரண்டின் மீது அடித்தது. பின்னர் விமானத்தின் காக்பிட்டில் இடதுபுறம் வந்து தங்கியது.” என்று கூறினார்.

“இதன் காரணமாக ஏற்பட்ட தீ 300 அடி உயரத்திற்கு மேலே சென்று கொண்டிருந்தது. எங்கள் 33 தோழர்கள் மற்றும் 8 பணியாளர்களும், அந்த நேரத்தில் விமானத்தில் அமர்ந்திருந்தனர்.

விமானத்தின் பின்புற கதவு திறக்கப்பட்டபோது, உள்ளே வந்த காற்று காரணமாக தீப்பிழம்புகள் கொழுந்துவிட்டு எரியத்தொடங்கின. நான் எரியும் விமானத்திலிருந்து கீழே குதித்தேன். என் கை ஒரு உலோகத்தின் மீது பட்டது. என் விரல்கள் எரிந்தன. இறுதியில், விமானத்தில் இருந்த 41 பேரில் 38 பேர் மீட்கப்பட்டனர். ரெட் ஐ ஏவுகணை, விமானத்தின் சுவரை கிழித்துக்கொண்டு பியாபன் பாலைவனத்தில் பறந்ததை நான் என் கண்களால் பார்த்தேன்.”என்று அவர் குறிப்பிட்டார்.

நடவடிக்கை நிறுத்தப்பட்டதால் ஏற்கனவே அதிர்ச்சியில் இருந்த அதிபர் ஜிம்மி கார்டருக்கு , ஜெனரல் ஜோன்ஸின் அழைப்பு மீண்டும் வந்தபோது, அவரின் குரலைக்கேட்டதும் கார்டரின் முகம் வெளிறிப்போனது. அவர் கண்களை மூடிக்கொண்டார் . ‘சிலர் இறந்தும் போய்விட்டார்களா’ என்று அவர் கேட்டபோது, கார்டருக்கு அருகில் அமர்ந்திருந்தவர்கள் ‘அறுவை சிகிச்சை ஈகிள் க்ளா’ தோல்வியுற்றது என்பதை புரிந்து கொண்டனர்.

இந்த செய்தி வருவதற்கு முன்பே ஏற்கனவே ராஜினாமா செய்துவிட்ட வெளியுறவு அமைச்சர் சைரஸ் வான்ஸ், ” அதிபர் அவர்களே, ஐ ஆம் வெரி வெரி சாரி.” என்றார். அதிபர் மாளிகையின் நிர்வாகத்தலைவர் ஹாமில்டன் ஜோர்டான் ஓடிவந்து, அதிபரின் குளியலறையைத் திறந்து வாஷ்பேசினில் வாந்தி எடுத்தார்.

இந்த தோல்வி குறித்து வெள்ளை மாளிகையிலிருந்து இரவு ஒரு மணிக்கு, ஒரு அறிக்கை வெளியிடப்பட்டது. ‘இந்த நடவடிக்கை இரானுக்கோ அல்லது அதன் மக்களுக்கோ எதிரானது அல்ல. எங்கள் பிணைக்கைதிகளை விடுவிக்க தங்கள் முழு சக்தியையும் செலவிட்ட எங்கள் வீரர்களுக்கு நாடு நன்றி செலுத்துகிறது.’ என்று இதில் கூறப்பட்டது. ஏப்ரல் 27 அன்று, கார்டரும் ஜிக்னியு ப்ரெசென்ஸ்கியும் , இந்த நடவடிக்கையில் பங்கேற்ற வீரர்களை சந்திக்க, வெர்ஜீனியாவின் கேம்ப் பெர்ரிக்கு சென்றனர். அங்கு, கண்ணீருடன், கர்னல் பெக்வித் கார்டரிடம் மன்னிப்பு கேட்டார். “ஐ ஆம் சாரி. வீ லெட் யூ டவுன்” என்றார்.

ஐந்து நாட்களுக்குப் பிறகு, இந்த நடவடிக்கையில் உயிரிழந்த எட்டு அமெரிக்க வீரர்களின் உடல்களை சுமந்துகொண்டு சர்வதேச செஞ்சிலுவை சங்க விமானம் ஜெனீவாவுக்கு வந்தது . 444 நாட்கள் தங்களிடம் வைத்திருந்த 52 பிணைக்கைதிகளையும், 1981 ஜனவரி 20 ஆம் தேதி, இரான் விடுதலை செய்தது. நீங்கள் அதிபராக பதவி வகித்த காலத்தில் நீங்கள் மாற்ற விரும்பும் ஒரு விஷயம் என்ன என்று பிற்காலத்தில் ஜிம்மி கார்டரிடம் யாராவது கேட்டால், ‘இந்த நடவடிக்கையில் நான் மேலும் ஒரு உலங்கூர்தியை அனுப்பியிருந்தால் நன்றாக இருந்திருக்கும்’ என்று கார்டர் பதிலளிப்பார்.

பிற செய்திகள்:

சமூக ஊடகங்களில் பிபிசி தமிழ்: